Eva Daeleman, de nieuwe omroepster van Eén, ziet u graag morgen terug
'Vettige moppen tappen en er als een boerinneke bij lopen: dat zal ik moeten afleren', aldus nieuwbakken VRT en één omroepster
Eva Daeleman.
Deze week staat de opvolgster van Katja Retsin met een interview in HUMO.
HUMO begint het interview met
Eva Daeleman als volgt: 'Eva lijkt zowaar licht te geven: 't is de combinatie van het helblonde kapsel, de kwieke motoriek en - vooral - de sprekende grijsblauwe ogen, waarover ze me in feilloos gearticuleerd en nagenoeg accentloos Nederlands toevertrouwt dat het die van haar oma langs moederskant zijn.'
Een geboren omroepster if ever we've seen one: eigenlijk is het maar logisch dat de eenentwintigjarige
Eva Daeleman, die haar sporen verdiende bij de hoofdstedelijke radiozender FM Brussel en in Peter Van de Veires bonte ochtendshow op MNM, aanstaande vrijdag 29 juli als nieuwste Eén-omroepster aan de slag zal gaan als opvolgster van Katja Retsin.
Eva Daeleman «Vind je? Voor mij kwam het toch als een totale verrassing toen ze me vroegen voor een screentest. Een maand of drie geleden kreeg ik een telefoontje van iemand van Eén, met de vraag of ik geen zin had om eens aan zoiets mee te doen. Katja Retsin zou stoppen als omroepster, zeiden ze, en ze waren op zoek naar een vervangster.
Ik zegde toe - ik dacht: baat het niet, dan schaadt het niet - en drie dagen later stond ik voor het eerst een tekstje voor te lezen voor zo'n grote camera. Dat was... leuk. Ik voelde me meteen op mijn gemak; ik had het idee dat ik me helemaal niet hoefde te forceren. 'Dit wil ik doen,' dacht ik.»
Zo geschiedde.
Eva Daeleman «Ja, maar eerst heb ik een tijdje geduld moeten oefenen: ze hadden me gezegd dat ik binnen twee weken iets zou horen. Maar twee weken is lang als je een job echt wilt. Ik moest er ook tegen iedereen mijn mond over houden. Alleen mijn ouders had ik op de hoogte gebracht van die screentest. Ik denk dat ik in die dagen echt onmogelijk ben geweest: ik was moe en prikkelbaar, en ik liep op de toppen van mijn tenen. 'Het zal wel niks worden,' suste ik mezelf, 'vergeet het gewoon.'
Eva Daeleman »Een paar dagen later stond ik hier bij de VRT in een bomvolle lift, en ik kreeg telefoon. Ik schrok: de mensen van Eén! Opnemen kon ik niet, toch niet in die lift, want niemand wist ervan. Pas later kon ik naar het berichtje luisteren dat ze hadden achtergelaten: 'Zou je morgen om twee uur willen langskomen?'
'Joehoe!' dacht ik. 'Ja, ja, ja!' Man, zénuwachtig dat ik de volgende dag was! Ik kreeg geen hap door mijn keel, het koude zweet liep over mijn rug, ik had mégaklamme handen. En in de lift op weg naar de verdieping waar ik moest zijn, stond ik te trillen op mijn benen. Ik ben zo kalm mogelijk naar binnen gegaan, en daar hebben ze het me meteen verteld: 'Proficiat, je bent de nieuwe omroepster van Eén!'»
